Cevat COŞKUN İNEBOLU YOLU

Yıl 1868.

Padişah, Sultan Abdülaziz.

İnebolu’dan Kastamonu’ya gitmek için önce sahil boyunca 13 km batıda bulunan Zarbana’ya (Özlüce) kadar yürüdükten sonra güneye yönelerek Karacehennem Vadisi’nden Küre’ye ulaşmak gerekiyor.

İnebolu-Küre arasındaki arazi çok dik olduğu için heyelanlar, seller, bu bölgeden yol yapılmasına izin vermiyor.

Sultan Abdülmecid döneminde başlayan yol çalışmasında 1863 yılı ağustos ayına kadar, sadece İnebolu bölümünde, 29.390 amele, 1972 beygir, 1108 Manda, 13.513 Öküz ve 2303 eşek kullanıldı.

Yol yapımından sorumlu, Tahir Efendi,1868 Eylül ayında Kastamonu valisi Mehmet Paşa’ya beklenen müjdeyi verdi.

“Dünya kurulalı, 10 gün süren Kastamonu-İnebolu arasındaki yolculuk bunda böyle 3 güne inmiştir, Paşam” dedi.

“Görelim bakalım” dedi Mehmet Paşa. “Yol ahvali nasıldır? Dönemeçler dönmeye, yokuşlar çıkmaya, inişler inmeye uygun mudur? Köprüler yeterince sağlam mıdır?”

İnebolu iskelesine yük taşıyan tüccarlara haber salındı.

22 araba, İnebolu iskelesine indirmeleri şartıyla tepeleme yüklendi.

“Sizi 3 gün sonra gün batımından önce İnebolu’da bekliyorum” dedi.

Start verildi. Kırbaçlar şakladı. Arabalar yola revan oldu.

Yol mühendisi Tahir Efendi’nin kafasında korku korkuyu, kuşku kuşkuyu kovalıyordu. Ya eşkıyalar kervanın yolunu keserse. Yağmurlar bastırır yol heyelanla kayıp giderse. Sel gelir, köprüleri yıkarsa. Kaya düşer yolu kapatırsa!

3 gün geçti ve o gün geldi çattı. Vali kalabalık bir gurupla birlikte İnebolu’da Çayağzı’nda merakla bekliyordu.

Ahali umudunu kesip söylenmeye başladığında Ayvagüneyi Sırtı’nda gök gürültüsünü andıran bir gürültü koptu. İnebolu’yu bir sevinç dalgası kapladı.

22 araba, atların ağızlarında köpükler saçarak, nefes nefese, hava kararmadan arka arkaya İkiçay’a indi.

O gün bugün zaman zaman toprak olup kaysa da, sele kapılıp gitse de İnebolu-Küre arasında, katırına, eşeğine binen, tabanına, çarığına güvenen her yurttaş, 100 yıldan çok bu yolu kullandı.

Cevat COŞKUN